دانلود رایگان PDF نشانه های پنهان

هم‌چنان پیش می‌راندم تا آن‌که در یکی از روزها، سنگی بسیار بزرگ را جلوِ خود دیدم، سنگی نفوذ‌ناپذیر. تا فاصله‌های زیادی، مسیرِ راهم را سد کرده بود و انگار کوهی عظیم در برابر دیدگانم بود. تمام وجودم را پس از ساعت‌ها تلاش برای یافتن راهی جهت عبور از پشت سنگ جمع کردم، اما موفق به نفوذ در آن نشدم. به‌حدی آب، پشت سنگ جمع شد که سنگ را بالاخره در خود پنهان کردم و من تمام وجودم را از روی آن عبور دادم. آن‌زمان بود که فهمیدم سنگ چندان هم بزرگ نبود.

جمله‌ای را قبلاً شنیده بودم که: «اگر سنگ‌ها جلو رود نبود، صدای آب هیچ‌وقت شنیده نمی‌شد.»

نمی‌دانستم این جمله خوب بود یا بد!

اما می‌دانم از دیدگاه آدم‌ها، صدای آب زیباست. پس لابد خوب است که این‌را گفته‌اند واز نظر من این صدا فریاد تلاش من برای عبور دادن تنم از این مشکل بود که آن هم می‌توانست زیبا باشد.

دانستم که آن‌قدر قوی هستم که سنگ‌ها را به‌راحتی در خود پنهان می‌کنم و از روی آن‌ها عبور می‌کنم. تا آن‌که روزی دیگر به صخره‌ای برخوردم. نمی‌دانستم اندازه‌ی واقعی آن چه‌قدر است! می‌دانستم اگر از روی آن عبور کنم، اندازه‌ی حقیقی‌اش را خواهم فهمید.

این بار نیز مثل دفعه‌ی قبل، تمام وجودم را برای عبور از آن، به کار بستم اما میسر نشد. نصف روز، پشت آن صخره تلاش کردم و بی‌نتیجه ماند. تا آن‌که بر اثر تجمعِ آبِ فراوان به سوی دیگری متمایل شدم و آن‌جا بود که فهمیدم آن جمله‌ی آدم‌ها چندان هم درست نیست، چون همین سنگ‌ها هم ممکن است مسیر جریان آب را عوض کنند و این چه بد حکایتی بود. اما چه می‌شود کرد؟ اگر موفق